przyjęcia. - Nie wiedziałam. To na pewno bardzo jej pomogło, wyrobiła sobie nazwisko. - Sabrina sama zapracowała na dobrą opinię - z przekonaniem skomentował Federico. - W południowej Europie jest uważana za jedną z najlepszych w branży. Mój ojciec i Antony stale korzystają z jej usług. Ojciec nawet chciał ją zatrudnić na ten weekend bo wydajemy doroczny bal, R S z którego dochód zostanie przeznaczony na wsparcie badań nad cukrzycą. Pia popatrzyła na niego chmurnie. - Moja mama tu będzie? - Niestety, nie. Wcześniej podpisała umowę na przygotowanie trzydniowego festiwalu w Berlinie. Zlecenie od kanclerza. - Federico zaśmiał się cicho. - Mojemu ojcu rzadko ktoś odmawia. Był bardzo zawiedziony. Pia kiwnęła głową, ale jej spojrzenie pozostało nieprzeniknione. - Nie miałam pojęcia, że wyjechała z kraju. Domyślam się, że król zatrudnił kogoś innego? http://www.szkoleniestomatologow.pl/media/ ale nie zamierzał drażnić jej wyrażaniem wątpliwości i uszczypliwymi uwagami. Całe szczęście, że powóz zatrzymał się, nim Sin zaczął recytować poezje, zwłaszcza że pamiętał głównie bardzo wulgarne francuskie wierszyki. Hol teatru był bardzo zatłoczony, ale natychmiast otoczyli ich znajomi oraz przyjaciele i adoratorzy Victorii. - Lionel mówił, że będą tłumy - przypomniała Lucy Havers. - Sophie L'Anjou ma dzisiaj swój londyński debiut. Podobno jest wspaniała. Sinclair jęknął w duchu; że też musiał znaleźć się w tym samym miejscu co Sophie, choć wieczór
chce ją widzieć. Nie powinna się z tego cieszyć, jednak było jej przyjemnie. - Amy, wiem, że masz sprecyzowane plany na przyszłość. Urwał na chwilę. Amy domyślała się, że chce zaczerpnąć powietrza, by dodać sobie odwagi. Sprawdź wynikało, że Marley koniecznie chce się z nią zobaczyć, a ona również miała do niego kilka pytań. Sinclair z zadowoleniem obrzucił gabinet wzrokiem. Pokój wyglądał zupełnie inaczej z nowym perskim dywanem i dwoma mniejszymi biurkami w miejsce mahoniowego olbrzyma. Konserwatywny gust Thomasa nie pasował do domu, w którym mieszkała Victoria ze swoją menażerią. Mimo wszystko Sina dręczyło sumienie, że pozbywa się pamiątek po bracie. - Nie zapomnę - szepnął. W tym momencie do gabinetu zajrzał Roman. - Bardzo przytulnie - stwierdził.