wyraznie zdenerwowana i Marla zrozumiała, ¿e widac wyglada gorzej, ni¿ sadziła. - Czy jest a¿ tak zle? - Nie, kochanie, ale... - Daj jej to lusterko - wtracił sie Nick. Marla dostrzegła w jego szaroniebieskich oczach przebłysk gniewu. - Tak, daj mi lusterko... Jesli go nie dostane, to przejde przez te cholerna porecz i jakos dowloke sie do umywalki. - Wskazała na szafke nad umywalka i nacisneła guzik. Wezgłowie łó¿ka uniosło sie wy¿ej. - Ale kroplówka... Poza tym ciagle jestes... - Alex wyciagnał reke w strone łó¿ka i Marla zdała sobie sprawe, ¿e wskazuje woreczek na mocz, dyskretnie schowany pod posciela. Poczuła, ¿e krew napływa jej do twarzy. Jekneła w duchu, ale tylko wzruszyła ramionami i spojrzała na niego twardo. - Nic mnie to nie obchodzi. - Daj jej to lusterko - wycedził Nick przez zacisniete zeby. http://www.stomatologia-krakow.net.pl/media/ nie wygasło, teraz nie był tego taki pewny. 378 - Gdzie mieszka teraz Montgomery? - spytał. Chyba powinien porozmawiac z kuzynem. - Obecnie ma apartament w Oakland. Wprawdzie był czas, ¿e kiepsko z nim bywało, musiał czesto po¿yczac od siostry, ale teraz chyba dobrze mu sie powodzi, stac go na du¿y apartament z siłownia i basenem na dole. - Jak zarabia na ¿ycie? - Tego sie jeszcze nie dowiedziałem. Trudno wyczuc, skad ma na to srodki. Do baru weszło kilku me¿czyzn, zamówili po piwie i poszli w strone jednego ze stołów bilardowych.
- Mały Ramónie, uciekaj... och, słodki Jezu! - Vianca histeryzowała. Dźwignęła się na nogi i złapała dziecko, gdy tymczasem płomienie zaczęły trawić zasłony i z żarłocznym trzaskiem przesuwały się w stronę sufitu. - No, idziemy, Shelby. - Ross podniósł Shelby z podłogi. Zataczając się, zamachnęła się na niego i chybiła. Dym wypełnił jej nozdrza i płuca. Zaczęła kasłać. Wciąż walczyła, ale Ross przerzucił ją sobie przez ramię. - Oboje musimy się stąd wydostać i znaleźć bardziej ustronne miejsce. - Nie - krzyknęła i w tym momencie poczuła, że coś twardego uderzają w głowę. Na szczęście straciła Sprawdź - Jestes pewna, ¿e to dobry pomysł...? - Poka¿ mi, gdzie jest - ucieła krótko. Jej ma¿ nie odezwał sie ju¿ ani słowem i reszte podró¿y stara winda odbyli w milczeniu. Marla zaraz po¿ałowała, ¿e była taka nieprzyjemna. W koncu on tylko sie o nia troszczy. To nie jego wina, ¿e straciła pamiec. Na trzecim pietrze wyszła z windy na wyło¿ony dywanem korytarz, otaczajacy centralnie poło¿one schody. Alex zaprowadził ja pod podwójne drzwi. - Nasz apartament - powiedział, wchodzac do salonu z kominkiem, kanapa i stolikiem, przy którym stały dwa fotele. - Tu jest moja sypialnia - wskazał drzwi po prawej stronie - a to twoja. - Otworzył drzwi i wprowadził ja do du¿ego, jasnego