Przez chwilę przyglądał się jej bacznie. – No, nie wiem – rzekł wreszcie. – Tak ci źle z nami? – Nie... oczywiście, że nie – odparła ostrożnie. – Pomyślałam po prostu, że gdyby mój palec w nocy znów zaczął krwawić, nie musiałbyś jej wzywać i budzić wszystkich. – Jeśli Lily się zgodzi... – powiedział z nikłym uśmiechem. – Naturalnie, że się zgadzam – oświadczyła, po czym rzekła żartobliwie do Frei: –Mam nadzieję, że nie chrapiesz? Wracając z jadalni po kolacji dzieci, spotkali w holu Barry’ego. – Witam! – zagadnął jowialnie. – Ależ wspaniałą pogodę nam przywieźliście! Jesteście wszyscy opaleni na brąz. W piątek kolacja będzie dopiero o dziewiątej. Wynająłem też miejscowy świetny zespół, który później zagra nam do tańca. – Już nie możemy się doczekać – odrzekł Theo. Zerknął na Lily. W gruncie rzeczy nic nie wiedział o jej upodobaniach i muzycznych gustach. Mniejsza z tym, pomyślał. Wkrótce i tak jej przy mnie nie będzie. – Jak tam twoja zraniona noga? – zapytał kierownik hotelu Freyę. – Już prawie dobrze, ale na wszelki wypadek będę dzisiaj spała w pokoju Lily. http://www.robmyswoje.org.pl Grace tymczasem okręca się wokół własnej osi, ale traci przy tym równowagę i się przewraca. Laura podbiega do niej, nachyla się i z przerażeniem stwierdza, że mała ma w oczach łzy. - Coś cię boli? - pyta wystraszona. Grace kręci głową, wstaje, ale po jej policzkach nadal ciekną łzy. - Więc dlaczego płaczesz? - Bo mi nie wyszedł piruet. Laura czuje ulgę i się uśmiecha. - Wiesz, jak często musiałabym beczeć, gdybym płakała za każdym razem, gdy coś mi nie wychodzi? - Też się kiedyś wywróciłaś? - Żeby to raz! - Kiedy robiłaś piruet? - dopytuje się Grace, wycierając piąstkami łzy. - To, co widziałaś, nie nazywamy piruetem, tylko tour - prostuje Laura. - Piruety w zasadzie kręci się na lodzie, a w balecie na takie obroty najczęściej mówi się tours. - Naucz mnie, jak się je robi. Na buzi małej wyraźnie widać zainteresowanie. Przez kilka godzin spędzonych z Grace Laura jeszcze ani razu nie widziała, by jej spojrzenie było tak ożywione jak teraz. Dostrzega w tym dla siebie pewną szansę.
zrobił jej John, kiedy była jeszcze małą dziewczynką. Wtedy ucierpiało nie tylko ciało, ale też psychika ufnej, małej Julianny. Niestety, zniszczenia były ogromne. Kate wiedziała, że nic nie jest tu w stanie poradzić. Zamknęła buteleczkę ze spirytusem i postawiła ją na stoliku. – Połóż się na chwilę i odpocznij – powiedziała. – Sprawdzę, co robi Sprawdź w jego ciepłych i bezpiecznych ramionach. Kiedy wydawało jej się, że widziała już wszystko, że zasmakowała wszystkich przyjemności miłości, z oczami zatopionymi w jej oczach wszedł w nią głęboko. Głowa opadła jej na poduszkę, oczy same się zamknęły i razem osiągnęli cel podróży. Raj. Jack patrzył, jak te wszystkie odczucia pojawiają się kolejno na jej twarzy, słuchał, jak szepce jego imię. Nie miał żadnych wątpliwości, że ta kobieta została dla niego stworzona. Można to nazwać przeznaczeniem. Można to nazwać zrządzeniem losu. - Kocham cię - wyszeptał. Ona też go kochała... ale chciała się z nim jeszcze