zostanie dostrzeżone, obserwatorzy uruchomią Poszukiwaczyw samochodach, ci dogonią hondę i odczytają numer rejestracyjny. Nie będą próbowali zatrzymać mężczyzny - po zlokalizowaniu auta przekażą wszelkie dane lokalnej policji i pozwolą jej działać. Milla sprawdziła czas: w Kalifornii ósma czterdzieści trzy Na drogach o tej porze jest tłok, co może ułatwić lub utrudnić sprawę. Jeśli ludzie jadący do pracy będą słuchać radia, usłyszą ich an43 69 Bursztynowy Alarm. Ale jeśli włączą sobie muzykę, CD albo MP3, nic z tego. Odłożyła na bok własne zmartwienia i skupiła się na dziewczynce zaginionej w Kalifornii. Trzeba jej pomóc jak najszybciej, póki jeszcze żyje. Nie zdołała pomóc własnemu dziecku, ale wciąż mogła pomagać innym. an43 70 http://www.przydomowa-oczyszczalnia.net.pl/media/ Czuła, że bezwiednie się uśmiecha, patrząc na swego śpiącego syna. Był taki cudowny Każdy tak mówił, widząc jego jasne włoski, niebieskie oczka i różowe usteczka. Był niemal jak dziecko z reklamy Gerbera: idealne, nierzeczywiste, patrzące z milionów butelek i słoiczków, które stały na półkach sklepów całego świata. Millę zachwycało w nim wszystko: od jasnych paznokietków po małe dołeczki w policzkach. Mogłaby po prostu siedzieć i patrzeć na niego cały dzień... Gdyby nie miała całej masy innych rzeczy do roboty. an43 9 Przypomniała sobie wszystko, co powinno być zrobione: pranie, sprzątanie, obiad - a gdyby jeszcze jakimś cudem została jej wolna
- Włóż buty, płaszcz i chodź na zewnątrz - powiedział Diaz. Nie dyskutowała, słysząc zdecydowany ton jego głosu. Szybko narzuciła płaszcz i wsunęła bose stopy w butyWyszli razem na werandę z tyłu domu. - Och! - westchnęła z zachwytu. Krople deszczu zmieniły się w śniegowe płatki. Nie mogły Sprawdź były wojskowy, miał z nich wszystkich najwięcej doświadczenia w tej materii. Ale tu chodziło o Justina, dlatego straciła głowę i instynkt samozachowawczy Musi wziąć się w garść, martwa nic już nie zrobi i nie pomoże synkowi. Wreszcie udało się Milli zasnąć i przyśnił się jej Justin. To był ten sam sen, który miewała często przez pierwsze lata po porwaniu. Realistyczny aż do bólu. Karmiła piersią swoje dziecko, kołysząc się miarowo razem z nim, czuła jego ciężar, ciepło i słodki niemowlęcy zapach. Dotknęła dłonią jego jasnych miękkich włosków, pogładziła palcem aksamit różowego policzka. Czuła wilgoć małych usteczek wokół sutka, czuła, jak płynie mleko. Czuła cudowny, mistyczny wręcz spokój.