– Może trochę porysujemy albo zagramy w jakąś grę – zaproponowała beztroskim tonem Lily. – Mogę też pokazać wam kilka sztuczek z kartami. – Tak, zagrajmy w karty! – zawołał z entuzjazmem Alex. Lily zerknęła na Thea. Uświadomiła sobie, jak łatwo zaakceptował fakt, że to ona podejmuje w tej rodzinie decyzje. Wydawał się nawet z tego zadowolony. Podczas urlopu był spokojny i zrelaksowany. Ani razu nie dostrzegła u niego posępnej miny, jaką przybierał niekiedy w domu. Niewątpliwie służyły mu też słońce, powietrze, morze i odpoczynek od pracy. Kiedy już układała dzieci do snu, wyszedł na balkon, by jej nie przeszkadzać. – To nie potrwa długo – zapewniła go z uśmiechem. – Dzieciaki dosłownie padają z nóg ze zmęczenia. Później, gdy oboje zjedli kolację i sączyli napoje w salonie, oświadczyła: – Chyba już pójdę na górę i położę się. Jestem równie znużona jak dzieci. Uniósł się z fotela ze szklaneczką whisky w ręce. – Tak, wypocznij dobrze. Mam nadzieję, że moja córka ci nie przeszkodzi. Bywa czasem trochę kapryśna i najwyraźniej ma talent http://www.nurgia.pl – Zarezerwowałem rodzinny apartament w hotelu dla siebie i dzieci, ten sam co w zeszłym roku – oznajmił pogodnie. – Na szczęście udało mi się wynająć dla ciebie sąsiedni pokój – choć nie mogę obiecać, że od czasu do czasu nie będzie cię nachodzić troje małych intruzów. – Zawsze z radością powitam te dzieci, gdziekolwiek będę – odrzekła chłodno. Spojrzał na nią przenikliwie i uderzyło go nagle, że dziewczyna wydaje się bardzo znużona. Miał nadzieję, że wino nie uderzyło jej przed chwilą była odprężona i ożywiona, lecz teraz wyczuwał w niej smutek. Wyszli z restauracji dopiero przed jedenastą. Gdy jechali szybko pustymi ulicami, spojrzała na Theo. Od kilku minut nie
Byłą już w klasie Małego Jacka i Dawida. Siedziała na malutkich krzesełkach, przeglądała teczki z rysunkami i zachwycała się wulkanem Małego Jacka, Rozmawiała z nauczycielkami, które długo rozwodziły się nad postępami obu chłopców w ciągu ostatniego miesiąca. Malinda była z tego oczywiście bardzo dumna. Nie Sprawdź Dobrze, że nikt się do nas nie włamał. Już chciałem mu powiedzieć, żeby zaczekał, aż... O wilku mowa. Kate odwróciła się. Nick Winters przekroczył właśnie próg kawiarni. Uśmiechnęła się do niego z wysiłkiem. – Cześć, Nick. – Widzę, że dostałaś pieniądze – rzekł, podchodząc do kontuaru. – Tak. – Spojrzała najpierw na czek, a potem na niego. – Jestem naprawdę zaskoczona. – Ja myślę. – Zamówił dużą kawę, a następnie skierował się do jednego ze stolików. – Usiądziesz ze mną? Zabrzmiało to bardziej jak rozkaz niż pytanie i Kate zaczęła się zastanawiać, czy Nick nie uznał, że kupując coś tak drogiego, zyska jednocześnie jej posłuszeństwo. Niektórzy już tacy byli. Jeśli ten Winters