- Jadę do domu - powiedział, jakby nie usłyszał, co do niego mówiła. - Ty zrobisz, jak będziesz chciała. Carrie patrzyła z niedowierzaniem, jak idzie przez płytę lotniska do samochodu. Zrobiło jej się niedobrze, gdy sobie pomyślała, że Danny za chwilę odjedzie w niewiadomym kierunku, że ona pewnie już nigdy go nie zobaczy. Chwyciła paszport, zarzuciła torbę na ramię i pobiegła za Nikosem. Znów nie miała innego wyjścia. Carrie wyglądała przez okno. Wprawdzie było już bardzo późno, ale na krętych uliczkach miasta panował spory ruch. Nigdy jeszcze nie była na Korfu, wiedziała tylko, że turyści chętnie odwiedzają tę grecką wyspę. Na pewno jest tu także wielu Brytyjczyków. Gdyby tylko zdołała jakoś wyrwać Danny'ego z rak tego podłego Greka, bez wątpienia znalazłby się ktoś, kogo mogłaby poprosić o pomoc. - Muszę wstąpić do sklepu - powiedziała. - Poproś kierowcę, żeby się zatrzymał. http://www.lochcamelot.pl go niepomiernie. Do diabła, nie. To nie może być zazdrość. Co go obchodzi, czy Maggie podoba się Rory? Nic mu do tego. Ważne, żeby opiekowała się Laurą i trzymała niemowlę od niego z daleka. Poza tym może sobie robić, co się jej żywnie podoba. Drzwi skrzypnęły i pojawiła się w nich głowa Maggie. Nie spodobał mu się ani rozanielony uśmiech, ani zaróżowione policzki pani Dean. - Czego chcesz? - warknął. Maggie pchnęła drzwi i weszła do środka. - Widzę, że sen nie poprawił ci nastroju. - Nie zauważyłem, żebym miał w jakiś widoczny sposób zły nastrój.
przeszkadzać. - Wystarczy mój podpis? Dostawca podał jej klip z fakturą. - Mnie bez różnicy. Byle szybko. Maggie podpisała i podniosła głowę, zaintrygowana. - A co to za przesyłka? Sprawdź ROZDZIAŁ 2 Ziemniaka, który zmniejszył się dwa razy bez łupiny, jeszcze można było rozpoznać w ciemnych, potwornych wielościanach, leżących na trawie, ale co Orsana robiła ze śledziem, pozostawało tylko wróżyć. Najprawdopodobniej wykręcała. - Co to jest? - mrocznie zapytał Rolar, podnosząc za ogon biedną zamęczoną rybkę. Po naszych wytrzeszczonych oczach Orsana zorientowała się, że coś jest nie tak. - Śledź - ostrożnie odpowiedziała i pomyślawszy, dodała. -- Czyszczony. - Trzeba zaś... za nic by nie się domyślił - zdumiał się wampir, powoli obracając śledzia przed oczyma. Miejscami zwisały podarte łachmany skórki z łuską, miejscami prześwitywał grzbiet. Na wypatroszenie Orsana najwidoczniej nie znalazła czasu. -- A co z kartoflami? Jeżeli chciałaś je gotować, to dlaczego od razu nie wrzuciłaś do wody? - I po co w ogóle było je czyścić? - podtrzymałam Rolara. – Upieklibyśmy je w węglach albo po prostu w łupinie.