- Nam także - odrzekła. - To zbyt okropne. - Izabela chciała kupić buty - mówiła Flic do lekarza, podnosząc głos do granicy histerii. - Powiedziała, że te, które nosi, są niebezpieczne podczas deszczu, bo mają za wysokie obcasy. Prosiła, żebym z nią pojechała i pomogła wybrać, a Imo chciała zostać sama, no więc się zgodziłam... - Przeczesywała sobie włosy palcami. - Nie wiem na pewno, ale mogła się potknąć właśnie przez te głupie buty, nie mogłam nic zobaczyć, na peronie był straszny tłok... znacznie większy niż zwykle, prawda, Johnie? Pascoe pokiwał głową, ale się nie odezwał. - Zawsze staram się nie przekraczać linii - głos Flic brzmiał niemal piskliwie - ale Izabela stała tuż przede mną, a potem tłum nas rozdzielił, po ciąg akurat wjeżdżał i... i nagle to się stało, istny koszmar, nie zapomnę tego do końca życia... 251 - Już w porządku, Flic - uspokajał ją lekarz. - Nie, wcale nie w porządku! Ja wciąż mam ją przed oczami, zaraz potem, jak... - wlepiła wzrok w ogrodnika. - A ty, Johnie? Czy ty też ciągle ją widzisz? Staruszek skinął głową i spuścił wzrok. http://www.hale-magazynowe.info.pl mężczyznę, jakiego można sobie wyobrazić — powiedziała lady Rothley pewnego razu, kiedy Tempera przyniosła jej śniadanie do łóżka. — Spędziliśmy razem cały wieczór. Kiedy na pożegnanie pocałował mnie w rękę, serce biło mi jak szalone — naprawdę, Tempero! — Jak ten dżentelmen się nazywa? — spytała Tempera. — Lord Lemsford. Słyszałaś o nim? — Nie jestem pewna — odparła. — Sprawdzę w bedekerze towarzyskim. Postawiła tacę ze śniadaniem przy łóżku lady Rothley, która natychmiast poderwała się, by nalać sobie kawy i podnieść pokrywę talerza, ciekawa, co się pod nią znajduje. — Och, Tempero, tylko jedno jajko? — zapytała z
ten drobny incydent przepełnił kielich mojej goryczy. - Tak... No tak... - W porządku. - Matthew pochylił się, żeby odsunąć kosmyk włosów z jej twarzy. - Wrócę teraz do twojej matki i Chloe, oczywiście nic im nie powiem. Idziesz także? - Za chwilę. Sprawdź Gdyby nawet z ich min nie poznał, że coś jest grubo nie w porządku, powinien mu to podpowiedzieć fakt, iż mimo sobotniego poranka wszyscy byli całkowicie ubrani. Sylwia, przemknęło mu przez myśl i od razu poczuł skurcz w żołądku. - Co się stało? - Ty nam to powiedz! - Mick przepchnął się przed żonę i zagrodził mu drogę. - Ty podły skurwysynu! 232 - Co cię napadło? - Matthew spojrzał na stojące z tyłu kobiety. - Czy ktoś mi wyjaśni, co tu się dzieje? - Nie patrz na nie! - Mick szturchnął go dwoma palcami w pierś. - Na mnie patrz, śmieciu jeden, na faceta! - Przestań, Mick! - Izabela objęła Flic ramieniem. - Nie tędy