Nie, nie, powtarzała sobie w duchu, tak nie można. R S Przede wszystkim muszę się dowiedzieć, czy rzeczywiście jestem w ciąży. Chciała wstać, podejść do Nika, ale nogi odmówiły jej posłuszeństwa. - Muszę zrobić zakupy - zawołała, a potem się przyglądała, jak z Dannym na rękach podchodzi do niej, wciąż jeszcze uśmiechnięty, może nawet szczęśliwy. - Po lunchu pojedziemy do miasta - powiedział. - Ale ja muszę sama! Uniosła głowę. Musiała zmrużyć oczy, żeby móc patrzeć na Nika. Pożałowała, że nie zabrała z domu ciemnych okularów. Nie tylko chroniłyby ją przed słońcem, ale także przed tym przenikliwym, prześwietlającym na wylot spojrzeniem Nika. Wyciągnęła ręce po Danny'ego. - Pojadę z tobą - powtórzył Nik, sadzając, chłopczyka na kolanach Carrie. - Jak tylko Danny zaśnie, zostawimy go pod opieką Irene. http://www.gabinetystomatologiczne.edu.pl starego mini, skąd zadzwoniła do biura i usłyszała od Ally King, te Robin Allbeury zostawił jej wiadomość. - Kazał ci powiedzieć, że to pilne. Znieczulona szczęka Shipley zaczynała mrowieć. - Chce się i tobą spotkać - ciągnęła King. - Gdzie? King podała jej adres. - Potrzebne ci wsparcie? - Nie, dziękuję. Shipley uruchomiła silnik, wrzuciła bieg i nacisnęła pedał gazu. 88 Za kwadrans trzecia Novak nadal siedział sam w
- Jeżeli się spotkamy - uściśliłam,- zapamiętajcie, gdzie wy jego widzieliście, i znowu zawołajcie mnie. I, na bogów, trzymajcie się nieco dalej od tej przeklętej porcelany! Jedna strata - i my nie tylko nie zarobimy na owies dla koników, ale na dodatek zostaniemy na lodzie. - Postaramy się! - uniżenie obiecali. Niedawno zauważyłam, że, kiedy Rolar i Orsana nie gryzą się, ich myśli i postępki są jednomyślne. - W takim wypadku - nie będziemy tracić czasu. Jeszcze chcę wyspać się do rana. - A może, od razu pójdziemy spać, a rano powiedzmy, że nikogo nie widzieliśmy? - nieśmiało zaproponowała Orsana. - By zjawa sama rozbudziła nas pośrodku nocy, dźwięcząc łańcuchami nad uchem? Nie, dziękuję. Jeżeli nie wypędzę tego, to chociażby poproszę, by nie przeszkadzało nam spać. Zgodnie obejrzymy zamek i przekonamy się, że jego gospodarze nie są łożniakami i nie zbierają się pośrodku nocy by podstępnie otworzyć bramę. - No to zgoda - niechętnie zgodziła się najemniczka, poprawiając pas ze sztyletami. Sprawdź wskazanym przez Shipley tropem, ale osobiście, bo nie zamierzał wystawiać się na pośmiewisko. To ten budynek. Odnalazł numer mieszkania i zadzwonił. Brak odpowiedzi. Wybrał inny numer, potem następny. - Kto tam? - spytał męski głos. - Policja, prosze mnie wpuścić. Tylko do budynku, nie do pańskiego mieszkania. Po sekundzie rozległ się cichy trzask i drzwi się otworzyły. Novakowie mieszkali na pierwszym piętrze. Keenan