jakby już kiedyś tu była. Sam dom, biały i imponujący, okazał się jeszcze większy niż jej rodowa siedziba Stiveton. Nie miała jednak czasu go podziwiać, bo galopem wpadła na żwirowy podjazd. - Halo! - zawołała. Dopiero po dłuższej chwili frontowe drzwi się otworzyły i w progu stanął Roman. - Lady Vixen! Na litość... - Kingsfeld tu jedzie - wysapała. - Do diabła! - Lokaj zbiegł po schodach i pomógł jej zsiąść z konia. - Sam? - Nie. Ma ze sobą trzech ludzi. Gdzie Augusta i Kit? - Jedzą obiad. Widzieli panią, milady? - Chyba nie, ale nie jestem pewna. Na gościńcu są długie, płaskie odcinki. - Rozumiem. Wejdźmy do środka. Musiała się wesprzeć na jego ramieniu, bo nogi odmawiały jej posłuszeństwa. http://www.eimplantyzebow.com.pl/media/ szklarni. Przecież on ma już wszystko, o czym mógłby zamarzyć. - Coś mi się widzi - zaczęła, nie zastanawiając się nad tym, co mówi - że twoje szczęście nie zależy tylko od pieniędzy. Pierce westchnął. - Masz rację. Wcale nie chodzi o pieniądze. - Jesteś zadowolony, bo dokonałeś czegoś znaczącego. Pierce tylko się uśmiechnął. Intuicyjnie czuła, że powinien to usłyszeć. - Twój ojciec byłby z ciebie dumny - wyszeptała. Przez chwilę bała się, że go dotknęła, że poruszyła czułą
Mowery jednak ich usłyszał albo wyczuł czyjąś obecność, bo obrócił się w jej stronę. – Rzuć broń na ziemię, Lucy, bo zastrzelę Sebastiana. Dopiero teraz przypomniała sobie, że ma rewolwer. Podniosła go wyżej i wymierzyła w Mowery’ego. – Jeśli strzelisz do Sebastiana, to ja strzelę do ciebie. Sprawdź - Nie potrafiłabyś mnie wykorzystać, nawet gdybyś chciała, Victorio. Tym razem nie zdołała się oprzeć prowokującemu uśmiechowi. Podeszła do męża, wplotła palce w jego czarne, falujące włosy, przywarła ustami do jego warg. Sin z żarem odwzajemnił pocałunek. Dopiero po długiej chwili zaczerpnął powietrza i stwierdził: - Podobają mi się twoje przeprosiny. - Oczy mu błyszczały. - To nie tylko przeprosiny, ale również podziękowanie - odparła drżącym głosem. Wolno przesunął dłonie z jej pleców na biodra