dziękować, Sylwio? - Niewiele zrobiłam. - Zechciałaś mnie wysłuchać. I powiedziałaś, że mi wierzysz. - Tylko pamiętaj o odcieniach szarości. - Po wszystkich stronach - podkreślił Matthew, otwierając drzwi. - Dasz sobie radę - powiedziała i wypchnęła go lekko z samochodu. 15. Sylwia miała rację - w domu było spokojniej. Nie czyhała na niego banda żądnych krwi nastolatek ani nawet rozwścieczona czy nieszczęśliwa żona. Poczekali, aż dziewczynki położą się spać, a potem usiedli w salonie z kieliszkami brandy. - Rozmawiałam z Flic i Imo - odezwała się Karolina. - O wszystkim. - I? - I teraz już rozumiem, w jaki sposób ciąg niezwiązanych z sobą, przypadkowych sytuacji mógł w twojej głowie urosnąć do umyślnego, znacznie bardziej nieprzyjemnego działania. Matthew zdrętwiał. http://www.domydrewniane.edu.pl/media/ przewiercają ją na wylot. Ręce miała jak kłody - ciężkie, bezwładne. Zerknęła na poduszkę u swoich stóp i zdumiała się siłą własnej wyobraźni. - Proszę, zaparzyłam wam świeży dzbanek - zapraszała bez sensu pani Khan. - Flic, jaką lubisz herbatę? Flic zmusiła się do uśmiechu. - Ja w ogóle dziękuję. - Demonstracyjnie spojrzała na zegarek. - Naprawdę muszę już wracać do szpitala. Nie zdawałam sobie sprawy, że tak długo tu siedzę. - Co za szkoda! - Gita Khan podniosła poduszkę i położyła ją na krześle przy łóżku. - Prawda, Johnie, że szkoda? - Tak. Flic poczuła, że policzki jej płoną.
Wiekowy budynek teatru niedawno przeszedł generalny remont. Shey miała wykupiony karnet i regularnie przychodziła na koncerty symfoniczne, więc mimowolnie kibicowała wszystkim pracom modernizacyjnym. - Wiesz, pierwszy raz byłam tutaj z wycieczką szkolną - zamyśliła się. - Oglądaliśmy wtedy „Giselle". Do dziś pamiętam, Sprawdź poczucie winy. 122 - Jesteś pewna, że nie trzeba lekarza? - Nagle coś mu przyszło do głowy: - A kark jej nie sztywnieje? - Nie, dzięki Bogu. - Od razu się domyśliła, że chodzi mu o zapalenie opon. - Pytałam ją, oczywiście. I wysypki też nie ma. - Więc pewnie to grypa. - Albo jakiś inny wirus. Podszedł do drzwi. - Co powiesz na herbatę? - Pójdę teraz do Flic i trochę przy niej posiedzę. - Jasne, przyniosę wam obu. - To byłoby miłe. Naprawdę mi przykro, wiesz? Szkoda tego