Ogarnęła ją fala współczucia, ale starała się z nią walczyć. Podeszła do półek. Przesunęła palcem po grzbietach, wyciągnęła jedną książkę, zajrzała na stronę tytułową, po czym odłożyła ją z powrotem. Przeszła do biurka, opadła na skórzany fotel i podciągnęła nogi. Czy czytał tutaj każdej nocy? Czy ukradła mu tę wolność samą swoją obecnością w domu? Czy nigdy nie dołączy do niej i do Kelly? Laura znała się na dzieciach. Jego córka nie pogodzi się z takim stanem rzeczy. Z przerażeniem myślała o chwili, gdy Kelly poprosi, żeby ją zaprowadzić do tatusia. On może być odludkiem, ale nie należy oczekiwać od tej małej dziewczynki, że to zrozumie. Laura obiecała sobie w duchu, że nie wyjedzie z tego zamku, póki nie będzie pewna, że Richard ułoży sobie jakoś kontakty z córką. Zamarła, gdy jej wzrok padł na stojące na biurku zdjęcia. Opuściła nogi na ziemię i wychyliła się do przodu, żeby je obejrzeć. Wzięła do ręki fotografię ślubną. - A niech mnie! - wyszeptała, opadając z powrotem na fo tel. To był Richard, przed wypadkiem. - Wspaniały. Jego żona była śliczna jak z obrazka, ale to on dominował na http://www.audi-a5.com.pl/media/ się nagle zbędnym intruzem. Theo najwyraźniej nie potrzebował jej opinii. Nie odrywał wzroku od panny Green. Czyżby uległ jej bezwstydnemu flirtowi? W tym momencie weszli chłopcy. Wydawali się nieco bardziej zainteresowani tą kandydatką na nianię, choć nadal zachowywali rezerwę. – Gdzie Freya? – spytała Lily. – Powiedziała, że nie zejdzie – oznajmił Alex. – Nie chce dziś nikogo poznawać. – Pójdę po nią – zaofiarowała się Lily i po chwili przyprowadziła dziewczynkę. – Och, jakież słodkie dzieci! – zawołała z emfazą panna Green. Podeszła szybko i uklękła przy Tomie. – Uwielbiam małych
numer, a zorganizuję ci wstępne rozmowy z kilkoma kandydatkami w przyszłym tygodniu, czyli niedługo przed twoim wyjazdem na urlop. – Świetnie – stwierdził. Szybko dopiła herbatę i pojechała do siebie. Zapakowała trochę czystych ubrań i innych osobistych rzeczy, rozejrzała się po Sprawdź niej i nie pyta o te wszystkie cudowne rzeczy, które Emma zaczynała robić. Kate uniosła dłoń do ust. Richard prawie nie widuje ich córki! Czując, że serce pęka jej na wiele kawałków, wyrwała mu się i pobiegła na górę. Wzięła Emmę na ręce i przez moment kołysała, żeby ją uspokoić. Dziewczynka powoli przestała płakać i zaczęła szukać smoczka. – Cicho, cii. – Kate usiadła w bujanym fotelu. – Zaraz dostaniesz jedzonko, zaraz. Podała jej butelkę, a Emma pewnie chwyciła smoczek w małe usteczka i zaczęła tak ssać, jakby nic nie jadła od paru dni. Po kilku minutach Kate uniosła głowę i dostrzegła Richarda. Stał w drzwiach z tak zagubioną miną, że zrobiło jej się go żal.